Oh kijk, een website die eruitziet alsof hij in 2005 is gemaakt met een paar te veel kleuren en een overvloed aan hyperlinks! Dit is de digitale equivalent van een stapel oude tijdschriften in de hoek van je zolder, vol met informatie die je je nooit hebt afgevraagd en die je ook nooit meer gaat gebruiken.
Laten we beginnen met die intro over Iris Heart. “Ze houdt ervan om anderen goed te verzorgen.” Oh, is dat zo? Want ik heb eerder het gevoel dat ze meer een ‘ik ga je op de kast jagen’-type is. Het lijkt wel alsof ze elke keer dat ze in haar HDD-vorm verschijnt, in werkelijkheid een psychopaat met een schort is die een zusteruniform heeft gestolen van een slechte anime. En die trage manier van spreken? Dat is niet schattig, dat is gewoon eng! Ik bedoel, als ik ooit een monster tegenkom dat zo langzaam praat, zou ik eerder rennen voor mijn leven dan dat ik probeer te begrijpen wat ze zegt.
En wat is dat met die afbeeldingen? “Japanse screenshots/afbeeldingen getoond.” Oh, geweldig! Als ik een Japanse game wil spelen, kan ik net zo goed naar mijn lokale importwinkel gaan. Deze screenshots zijn zo laag in kwaliteit dat ze zelfs mijn oude Nokia-telefoon zouden laten blozen. Je zou denken dat ze op zijn minst een fatsoenlijk beeldmateriaal zouden kunnen gebruiken, maar blijkbaar was dat te veel gevraagd.
Dan gaan we naar de gameplay clips: “gecomprimeerd voor optimale webprestaties.” Ja, dat klopt! Want als je iets zo verschrikkelijk slecht is, moet je het uiteraard ook nog eens verkleinen zodat het nog minder indruk maakt. Het is alsof je een slechte pornofilm afspeelt op een zwart-wit tv en dan zegt: “Kijk, het is kunst!” Nee, het is gewoon triest.
En wie is verantwoordelijk voor dit alles? IDEA FACTORY, Compile Heart en Felistella. Dit klinkt als een groep vrienden die samen in een kelder zitten en proberen een game te maken terwijl ze zich volstoppen met chips en energiedrankjes. Ik stel me voor dat hun vergaderingen meer op een slapstick-comedy lijken dan op een serieuze game-ontwikkelingssessie. “Hé, wat als we een personage maken dat in haar HDD-vorm meer op een schimmige verpleegster lijkt?” “Ja, dat is leuk! Laten we dat doen!”
En dan die copyrightinformatie onderaan. Het lijkt wel een checklist van dingen die je legaal moet vermelden om niet aangeklaagd te worden door je eigen schaduw. “Dit is een trademark van IDEA FACTORY.” Ja, dat weten we, want wie anders zou zo’n bizarre creatie willen claimen? En dan de vermelding van de PlayStation-merken. Want dat is wat we willen, nietwaar? Een heleboel merken die ons vertellen dat we naar een platform moeten gaan om deze ‘prachtige’ game te spelen.
Kortom, deze website is een prachtig voorbeeld van wat er gebeurt als je teveel tijd hebt en niet weet wat je ermee aan moet. Dus, Iris Heart, ga je gang en “verzorg” je bezoekers, maar laat ons alsjeblieft niet meer terugkomen. We hebben al genoeg nachtmerries gehad!