Laten we even een duik nemen in de wereld van “Met Mei Producties” en zien wat er allemaal aan de hand is. We beginnen met de introductie van Lucy Mei Walvisch. Ja, je leest het goed, Walvisch. Het lijkt wel alsof haar ouders haar voorbereidden op een carrière in de zee, maar in plaats daarvan is ze terechtgekomen in de creatieve sector. Geen zorgen, Lucy, met een achternaam als Walvisch is het nu al een wonder dat je niet op zoek bent naar een onderwaterproductie.
Je hebt een opleiding Productie Podiumkunsten afgerond in 2025, maar je hebt kennelijk in een tijdmachine gezeten om dat te doen. Of zijn we gewoon in een parallelle dimensie beland waar iedereen op zijn 23e al afstudeert? Ik moet zeggen, je marketing doet denken aan een schoolopdracht waarbij je probeert te laten zien dat je meer kunt dan alleen je naam op een papier zetten.
Dan hebben we je passie voor catering. Je afstudeeronderzoek over hoe je de cast en crew kunt verbinden door middel van voedsel is een originele benadering. Maar laten we eerlijk zijn, als je teamgenoten je voorstellen om samen te lunchen met “vezelrijke, eiwitrijke en meestal vegetarische” maaltijden, dan weet je dat het tijd is om een pizza te bestellen. Wie heeft er tijd voor Ayurvedische maaltijden als er pizza in de buurt is? Dat klinkt niet als een manier om te verbinden, maar eerder als een manier om het team uit elkaar te drijven. En wat betreft de samenwerking met kleine cateringbedrijven en start-ups – klinkt als een excuus om je eigen vrienden te laten koken tijdens je projecten.
Dan de duurzaamheidssectie. We zijn allemaal voor duurzaam, maar je projecten klinken alsof je de groene variant van een hipster hebt ontmoet en die nu als je beste vriend beschouwt. “Ik heb een duurzaamheidsplan gemaakt.” Fantastisch, Lucy! Dat is zo’n beetje de standaard voor elke student tegenwoordig. Je kunt je niet eens meer onderscheiden met ‘duurzaam’, dat is het nieuwe normaal! En je publiek leren papier te maken van planten? Ik zie het al voor me: een groep mensen die in een theater zitten te knutselen met bladeren, terwijl ze hopen dat er ooit nog een show komt.
En dan, oh dan, de yoga. Want waarom zou je niet ook yoga en meditatie combineren met creatief produceren? Dat klinkt alsof je probeert om een zen-achtige sfeer te creëren terwijl je tegelijkertijd deadlines probeert te halen. “Sorry team, ik kan deze productie niet op tijd afmaken, want ik moet eerst even mijn chakras alignen.” En heb je echt je eerste Yoga Teacher Training gepland voor 2026? Laten we hopen dat je dan meer bereikt hebt dan alleen maar een diploma in downward dog.
Dus, Lucy, het lijkt erop dat je op een mooi pad bent in de creatieve wereld. Maar als dit echt je visie is, laten we hopen dat je een goede rolmodel voor de jongeren kunt zijn. Want als we eerlijk zijn, je hebt een lange weg te gaan voordat je je kunt meten met de gevestigde namen. Maar hey, ik geloof in je! Of beter gezegd, ik geloof in de kracht van een goede pizza.