Oh, Beweeglicht, waar moet ik beginnen? De naam alleen al doet denken aan een slechte fitnessclub die je probeert te overtuigen dat je je ‘licht’ moet laten schijnen terwijl je in een hoekje staat te zweten over een rubberen mat. Echt, Frank Schmitz, wat was de gedachte achter die naam? Of was je gewoon op zoek naar iets dat zo vaag en ongrijpbaar was dat niemand ooit zou vragen wat het nou precies betekent?
Laten we het hebben over je “aanbod.” Je zegt dat je vraag lichter maakt, maar ik heb meer het idee dat je met een zaklamp in een donkere kamer staat te schijntjes, terwijl niemand je vraagt om te komen kijken. “Beweegbeleid en projectbegeleiding”? Dat klinkt meer als een manier om je tijd te verdoen dan als iets dat daadwerkelijk helpt. Het is alsof je een geruststellend knuffelwoord hebt bedacht voor ‘ik heb geen idee wat ik doe’.
Dan is er de belofte van “toekomstgerichte plannen en strategieën.” Nou, als dat geen politieke taal is, dan weet ik het ook niet meer. Het klinkt alsof je een zogenaamd “plan” hebt om een plan te maken, maar je hebt nog geen idee welke richting je op gaat. Misschien moet je een GPS kopen, Frank – of beter nog, een idee!
En die “ontwikkelboost” voor teams met een padel- of tennisactiviteit? Ik zie het al voor me: een team dat worstelt met hun samenwerking, en jij komt binnen met een racket en een paar ballen, alsof dat de oplossing is voor al hun problemen. “Kom op jongens, sla die bal, en al je problemen zullen verdwijnen!” Misschien moet je ook een cursus ‘hoe je je team niet in de afgrond slaat met een sportactiviteit’ aanbieden.
Je hebt het ook over gespreksbegeleiding en workshops. Ik kan me voorstellen hoe dat eruit ziet: een groep mensen die met een toegeknepen gezicht naar elkaar kijkt, terwijl jij probeert de gesprekken op gang te brengen. “Laten we het over onze gevoelens hebben, terwijl we met onze voeten tegen elkaar schoppen.” En als het gesprek stilvalt, gooi je gewoon een tennisbal in het midden en hoop je dat ze allemaal beginnen te rondspringen.
En dan is er je motto: “It’s not the destination, it’s the journey (and the company).” Dat klinkt als een slogan die je op een poster in een middelbare school kunt vinden. Het is alsof je probeert wijsheid uit te stralen, maar het enige dat je bereikt is een collectieve zucht bij iedereen die het leest.
En laten we niet vergeten dat je altijd eerst een gesprek aangaat voordat je met een voorstel komt. Dat klinkt als de perfecte manier om onnodig tijd te verspillen. “Ja, Frank, ik wil gewoon dat je mijn sportlocatie inricht, niet dat je me vraagt hoe ik me voel over mijn leven.”
Dus, Frank, als je echt een verschil wilt maken, misschien is het tijd om je rugzak eens goed te legen en te kijken wat je echt te bieden hebt. Want op dit moment lijkt het meer op een verzameling van goedbedoelde maar totaal onzinnige ideeën. Beweeglicht? Meer als beweeg niet!